Cykl czarno-białych fotografii przedstawia przestrzenie, które na co dzień mijamy obojętnie – zanurzone w betonie, geometrycznych rytmach i świetle filtrującym się przez architektoniczne struktury. Każde ujęcie to zapis chwilowej równowagi między formą a przypadkiem.
Fotografie te są nie tylko dokumentem, lecz także próbą uchwycenia atmosfery – tej cichej, często niezauważalnej poezji miejsc publicznych. Operując kontrastem, fakturą i światłem, cykl bada relację między człowiekiem a przestrzenią, w której codzienność i architektura wchodzą w subtelny dialog.
Fotografie te są nie tylko dokumentem, lecz także próbą uchwycenia atmosfery – tej cichej, często niezauważalnej poezji miejsc publicznych. Operując kontrastem, fakturą i światłem, cykl bada relację między człowiekiem a przestrzenią, w której codzienność i architektura wchodzą w subtelny dialog.
